سایه

بیا .. 

بیا تا در بَرَت دشواری ها را ببارم ، بیا و آن کسی باش که می‌توان برایش بازگو کرد چه ها بر این من ناتوان گذشته , اگر می‌آیی ، به باد بگو صدای قهقهه هایت را به گوشم برساند نه آن‌که جانم را سردتر کند ... 

اما بدان ! برای من نامه ای که دستان تو را لمس می‌کند ، همان آغوش توست .

به این من نباید نزدیک شد ، 

نزدیک که بشوی ، جز خستگی و غم چشم ها و دنیا دنیا سکوت چیزی دست گیرت نخواهد شد.

دورِ نزدیک که باشی ، دیگر این وجدان بی انصاف از بهر آزردن تو ، در خفا عذاب نمی‌کشد .  

دورِ نزدیکِ من ! 

می‌آیی ؟!